Katrien geeft schrijfworkshops in een gevangenis. Dit geeft haar een goed gevoel. Ze wordt vriendelijk en respectvol bejegend. Tijdens de lessen komen allerlei zielenroerselen ter tafel. Luc, een oudere man, die levenslang uitzit, doet niet mee, maar observeert, op afstand. Hij schrijft, in het geheim, over zichzelf, over medegedetineerden en ook over Katrien. Op een dag breekt zij, onterecht, het werk af van een talentvolle deelnemer, protegé van Luc. Die confronteert haar ermee en brengt haar in een lastig parket. De auteur, tevens journalist, putte uit eigen ervaring als schrijfcoach, maar deze roman is zeker literair niet heel overtuigend, al is het slot bijzonder. De auteur laat her en der komma’s weg, als om te duiden hoe gedachten gaan, maar het komt als een kunstgreep over. Wel nodigt het boek uit tot nadenken over thema’s als vrijheid en onvrijheid, goed en kwaad, schuld en boete. Over wat gevangenschap en het bijbehorende regime met individuen doet. In elk geval neemt het het misverstand weg dat een gevangenis als een hotel zou zijn.