Aan het slot van haar korte proloog waarschuwt Dorothy Baker (1907-1968) de lezers alvast: 'Onze man is, ik zeg het met tegenzin, een kunstenaar, beladen met de zware last van een kunstenaarsziel.' Het loopt slecht met hem af, verklapt ze, maar pas nadat hij de wereld zijn geniale muziek heeft geschonken. Jonge man met trompet verscheen oorspronkelijk in 1938 en kwam bekend te staan als de eerste jazzroman. De Amerikaanse auteur liet zich inspireren door de muziek - 'maar niet het leven' - van de (witte) kornettist Bix Beiderbecke. Met veel schwung beschrijft jazzliefhebber Baker fenomenale jamsessies en optredens in clandestiene clubs. 'De emotie laaide hoog op en geslaagde inval volgde op geslaagde inval, met als gevolg een contrapunt waarvan je zou hebben gezworen dat iemand het noot voor noot op mooi leeg muziekpapier had uitgewerkt.' In het gesegregeerde Amerika van de jaren twintig knoopt de hoofdpersoon warme banden aan met de zwarte musici die hem het vak bijbrengen; zodra het over muziek gaat, is kleur bijzaak. Ook in dat opzicht was Baker een pionier.

Dorothy Baker: Jonge man met trompet

Uit het Engels vertaald door Harm Damsma en Niek Miedema.

Van Maaskant Haun; € 19,50.

Rick Martin is een witte Amerikaanse jongen die zichzelf piano heeft leren spelen. Al spoedig stapt hij over op de trompet, omdat hij zichzelf daarmee beter kan uiten, en ook op dát instrument blinkt hij meteen uit. Via diverse bands wordt hij tenslotte de solist van een toonaangevend jazzorkest, en daarmee de grote ster van de Amerikaanse Jazz Age, de jaren 20 van de twintigste eeuw. Tegelijkertijd gaat hij echter steeds meer drinken en zichzelf minder goed verzorgen, en nog vóór zijn dertigste overlijdt hij aan een dubbele longontsteking. Deze roman van de Amerikaanse auteur (1907-1968) is losjes gebaseerd op het leven van de Amerikaanse trompettist Leon 'Bix' Beiderbecke (1903-1931). Waar de laatste vaak wordt gezien als een vroeg opgebrand genie en een slachtoffer van zijn kunst, is deze roman echter vooral lyrisch over hoe muziek de luisteraar kan vervoeren. Misschien is dit boek uit 1938 nu controversieel vanwege de duidelijke 'raciale' insteek waarbij Afro-Amerikanen nog 'negers' genoemd worden, hoewel Rick Martin zelf het 'kleurverschil' wel opmerkt maar verder totaal niet interessant vindt. Uitstekend vertaald.