Dichtbundel van een productieve schrijver en vertaler (1962), die samen met zijn collega Robbert-Jan Henkes het literair tijdschrift Platforum oprichtte en de liedjes van The Beatles en van Bob Dylan vertaalde. De 36 gedichten in deze bundel hebben een vrije vorm en gaan over onderwerpen die belezenheid vergen. De kunstroof uit het Westfries Museum komt voorbij en er zijn verwijzingen naar Dostojevski’s roman 'Misdaad en straf' en naar de mythologie. Zo zijn daar de tweelingbroers Slaap en Dood en een sirene met haar dwingende lokroep. Deze diepere laag is verheugend, ook al is het verband soms niet duidelijk. Verder spelen dromen in de bundel een voorname rol. De typografie is apart, door de lukraak vetgedrukte woorden. Aanwijzingen voor een voordrachtskunstenaar? Dit zijn namelijk geen gedichten om in stilte te lezen. Je zou willen dat een geestdriftige performer als wijlen Johnny de Selfkicker ze declameerde. De bundel is boeiend voor wie althans bereid is om de gedichten zelf hardop voor te dragen om zich zo niet de hallucinerende uitwerking ervan te laten ontgaan.

Is er iets slaapverwekkender dan wanneer iemand 's ochtends aan de ontbijttafel begint: 'Ik heb vannacht toch zo raar gedroomd', om vervolgens die droom tot in detail te gaan vertellen, met al zijn onnavolgbare zijpaden, onmogelijke tijdsprongen en andere wonderlijkheden?

Ik begon dus, eerlijk is eerlijk, met enige tegenzin aan de nieuwe dichtbundel van Erik Bindervoet, die, zoals de uitgever schrijft, 'de droom in al zijn verschijningsvormen en facetten' omvat.

Die titel alleen al, 'De droom van eb inkt diervoer', voorspelt een allerminst rechte weg. Of is er in die ogenschijnlijk willekeurige opsomming van woorden nog iets anders te ontdekken? Hussel de letters van 'eb', 'inkt' en 'diervoer' door elkaar, en de naam van de dichter komt tevoorschijn.

En toegegeven, de eerste droom van Bindervoet, die waarin dichter K. Schippers burgemeester wordt van Nieuwegein, die maakte me toch nieuwsgierig naar wat ging volgen.

Als een soort Klaas Vaak nodigt de dichter de lezer zijn poëzie binnen.

"Luister, kindertjes / want de dichter komt. / Hij komt jullie aaien en strelen en minnekozen / en liefkozen en geruststellen en troosten / en lekker verwennen, met al zijn zinnen!"

De dromen van Erik Bindervoet (eb) bieden inderdaad een stortvloed aan taal, enthousiast, serieus, melig. De over de pagina stromende gedichten zitten barstensvol herkenbare situaties, personen en personages, en even zo vol eigenzinnige en maffe associaties.

In dit wijdlopig universum is ruimte voor de Belgische kunstenaar Edgard Tytgat, voor papa, 'ome Frans', voor het geluk, voor lego, voetbal, kinderen, the Beatles, Icarus. Het 'Recept voor een droom', met een snipper dagelijksheid, een vleugje erotiek, een geheimzinnige man, is als een leesaanwijzing: "je komt ergens waar je / oorspronkelijk / niet heen wilde. / Je vindt niet wat je zocht, / iets waar je niet naar op zoek was".

Maar al komen dagdroom, terugkerende droom, toekomstfantasie, nachtmerrie, erotische droom, allemaal voorbij, deze gedichten zijn meer dan een staalkaart van dromen, met in 'Dublin Dreamorama' ook nog een serie haiku's in het Engels. Wie Dublin zegt, zegt James Joyce. En die zegt ook Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes: samen vertaalden ze onder meer Joyce's droomproza in 'Finnegans wake'.

Is Bindervoets taal misschien vooral om te ondergaan, in de surreële en gestructureerde woorden- en beeldenstroom is het ook goed spoorzoeken. "Let op je letters! Hou grip op de grepen! / Verstop ze als paaseieren in de tekst!" Om te ervaren hoe vroeger zich vermengt met nu, werkelijkheid met verbeelding, en zo wie weet iets te vinden waar je niet naar op zoek was. Een verhaal waarvan de samenhang net zo ongrijpbaar is als de sfeer van de droom, die achterblijft zodra je wakker wordt.

De meeste dromen zijn dan alweer vergeten. Maar 'rolschaatsen / op de snelwegen van de taal', dat zijn regels om te onthouden. Precies dat is wat Bindervoet doet.

De Harmonie; 96 blz. € 17,90.