Aan het einde van zijn leven is Herman Raven, een vermaard Nederlandse egyptoloog, bijna volledig dement. Hij heeft jaren geleden een mummie met sarcofaag uit Egypte mee terug naar Leiden genomen, in de kelder van zijn huis aan de Haagse Vliet uitgestald en deze tot een graftombe omgebouwd. Geholpen is hij daarbij door zijn oude Egyptische vriend Abdolkarim. Als Raven sterft, zet Abdolkarim alles op alles om zijn heilige belofte de mummie naar Egypte terug te brengen in te lossen. In Egypte aangekomen, oog in oog met de heilige Nijl, slaat het noodlot toe en loopt alles anders dan hij jarenlang had gepland. Het verhaal wordt verteld vanuit het traditionele perspectief van een alwetende verteller. De sfeer van het oude, religieuze Egypte is quasi op elke regel voelbaar. De vormelijke en afstandelijke Abdolkarim is een relict uit een lang vervlogen Egypte; de geritualiseerde conversatie in het hele boek past helemaal in dit beeld. Alles wat er gebeurt lijkt noodzakelijk en voorbestemd. Tot op het laatst ook de Nijl zijn tol opeist.