Het werk van Levina van Winden (1994) is eerder verschenen in een literair tijdschrift en zij heeft bekendheid gekregen met de voordracht van haar poëzie. Met deze debuutbundel lijkt Van Winden een punt te willen maken. Zonder schroom of regels gooit zij haar visie en herinneringen voor je voeten, zonder uitleg te verschaffen. De hartstocht klinkt duidelijk door in de verschillende teksten. Door aandachtig te lezen en te herlezen krijg je een idee van gebeurtenissen en gedachten die hieraan ten grondslag liggen. Van Winden gebruikt heldere taal, maar laat de invulling van dat wat niet benoemd wordt over aan de lezer. De teksten zijn persoonlijk, tot op het schurende af, en stemmen tot nadenken. Verdriet, melancholie en boosheid worden aangestipt, maar voeren niet de boventoon. De bundel eindigt met: ‘Ik vertrouw je nu de stilte toe. Laat alleen dit lied niet los.’ Alsof Van Winden boven alles uit blijft hunkeren. Naar wat, dat blijft verborgen. Intrigerende bundel om opnieuw te lezen. De teksten roepen vragen op en zetten je verbeelding aan het werk. De vrijheid om te creëren zonder regels sijpelt uit elk stuk tekst. Verberg tekst