Willy Roggeman geldt volgens insiders en collega's al vele decennia als een groot dichter. Tegelijk bleven zijn gedichten al die tijd verborgen voor het grote publiek; heel wat werk bleef ongepubliceerd en wat het daglicht zag, verscheen enkel in bibliofiele edities met een kleine oplage. Nu, ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van de dichter, verschijnt dan eindelijk een prachtig boekwerk dat poëzie van een halve eeuw bundelt. Het dient gezegd: zelden is een dichter zo consequent zijn eigen project blijven volgen, wars van alle modes en evoluties. De recente poëzie lijkt als twee druppels water op de gedichten die Roggeman in zijn eerste bundels Nardis en Indras liet verschijnen. Die onwrikbare standvastigheid hangt samen met het radicale modernisme dat de dichter voorstaat. Voor hem is literatuur een soort van laboratorium, waar alle onvermoede lagen van de taal worden aangeboord. Zijn verzen zijn dan ook pareltjes van zinsbouw, complexe beelden en samenstellingen, een veelheid aan betekenissen en betekenisraadsels, dat strak wordt samengebonden door een hechte formele structuur. Daarbij is Roggeman ook een gulzig auteur, doordat hij zich laat inspireren door zulke uiteenlopende elementen als de oosterse mystiek, de mythologie, de wiskunde en de jazz. Al die inspiratiebronnen worden in zijn werk, haast alchemistisch, versmolten tot een eigen taalcreatie. Het resultaat is een monumentale, maar tegelijk haast ondoorgrondelijke poëzie, waarbij ook de bedreven lezer algauw aan het duizelen gaat. Dit is dus een boek voor fijnproevers, maar dan nog met mondjesmaat te lezen en te bestuderen; daartegenover staat echter een geschenk dat nog vele jaren zijn diensten zal bewijzen. [Dirk De Geest]

Willy Roggeman (1934, Ninove, België) is een opus-schrijver: van 1953-1976 schreef hij zijn 'Opus Finitum', van 1977-2002 zijn 'Usque ad Finem' en vanaf 2003 schrijft hij aan zijn 'Post Opera Supplementa'. Een reusachtig project, dat nu 60 boeken beslaat, poëzie, proza, essay. De poëzie, twaalf bundels en voor een flink deel ongepubliceerd, is nu bijeengebracht ter gelegenheid van Roggemans zeventigste verjaardag door Marc Kregting. Het is onwaarschijnlijk dat veel mensen op deze uitgave zaten te wachten, want Roggeman is weliswaar geen onbekende (in Vlaanderen), maar wel een nauwelijks gelezen schrijver. Zijn hermetisch modernisme - hij wordt tot de avant-garde gerekend, begonnen in het tijdschrift 'Tijd en Mens' - maakt zijn gedichten buitengewoon ontoegankelijk. Daar komt nog bij dat hij ook de hele wereldbibliotheek in zijn schrijven verdisconteert. Een oeuvre voor doorzetters dus, nieuwsgierigen die graag hoge drempels nemen. Een schrijver met een goeddeels verborgen werk, in volle ernst en afzijdig van het literaire leven gemaakt. De poëzie is dan nu in elk geval in haar totaliteit uitgegeven. De grondige lectuur ervan, plus de waardebepaling, moet nog beginnen. Van Komrij kreeg hij in diens bloemlezing één willekeurig klein gedicht. Maar dat zegt meer over Komrij.