Mouloud Mammeri (1917-1989; gerenommeerd schrijver en wetenschapper) beschrijft bij monde van verteller Mokrane zijn Kabylische geboortegrond (noordoost- Algerije) en bevolking voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij wekt daarmee een besloten gemeenschap tot leven en maakt de toenemende ontwrichting ervan in velerlei opzicht duidelijk. De paradijselijke jeugd van een vriendenkring, de samenkomsten op zolder, hun liefdes, hun groei naar volwassenheid en de verbrokkeling van de groep vormen de bepalende hoofdlijn, pakkend ingekleurd met seizoenswisselingen, conventies, rituelen en invloeden van buitenaf. De dienstplicht - Algerije is op dat moment nog een Frans protectoraat - onttrekt veel mannen aan het arbeidsproces en ondergraaft daarmee de samenhang en de levensstandaard van de gemeenschap. Is er nog hoop? Aldus spiegelt de individuele groei zich in de maatschappelijke realiteit, maar verschilt de beleving al naar gelang het plaats- en tijdsperspectief. De impact van de socio-politieke lading van deze ontwikkelingsroman moge dan wisselen, de literaire waarde blijft ondubbelzinnig hoog. Masquer le texte